درود و سپاس

بیش از چهار سال از جمع شدن منسجم و انجمنی سمپادی‌های یزد گذشت و جمع ده نفره انجمنی آن روز به ۲۵۰ نفر در یزد و تهران تبدیل شده است. روز اول قصد ما بر این بود تا جمعی تشکیل دهیم که جاذبه و اعتبار لازم برای جذب سایر سمپادی‌ها را داشته باشد. ایده‌آل نبود اما با توجه به شرایط در نوع خود کم نظیر است. قرار نبود کسی برای این حرکت از خودگذشتگی کند، فکر می‌کنم چنین شد. اگر چه لازمه مدیریت و پیش‌برد یک حرکت جمعی، اجتماعی و فرهنگی لزوماً از خودگذشتگی نیست اما در آن دوران باید از خود، گذشت چرا که سختی آن با لذت و سودی سرشار پس از آن همراه است که اگر این نهال نخشکد به حساب و کتاب و میزان نمی‌آید و حسرت آن است که چرا بیش از آن چه که بود از خود نگذشتیم. در این راه هرگونه منیت، خیانت به خود است نه زرنگی و نه حتی خیانت به دیگری.
آنقدر سمپاد و سمپادی بزرگ است و سرشار از شور و شعور و زندگی و آنقدر ایران زمین و حتی کره خاکی تشنه حیات است که هر آفرینشی را ارج می‌نهد. سمپاد یک کلمه است اما از هزاران واژه زیبا که در عین کثرت، وحدت‌آفرینند چرا که در آغاز تنها کلمه بود و شروعی بر شکفتن. سمپاد تلاش، دانش، بینش و آفرینش است که از آن بهره‌ها نصیب تک تک سمپادی‌ها و همگان خواهد شد. این درخت جوان و زیبا را باید ارج نهاد و اگر چه توانمند است اما هنوز احتیاج به تلاش برای پختگی و ماندگاری دارد.

وقتی آمدم ۲۸ سالم بود و امروز وارد ۳۳ سالگی شدم. حرکتی از جوانی به میانسالی. خوشحالم از اینکه در کنار دوستان بسیار خوب و بزرگوارم من هم کاری انجام دادم و ناراحتم از اینکه آن چه شایسته و بایسته بود در طبق اخلاص نگذاشتم و اشتباهاتی در مسیر انجام وظیفه‌ام مرتکب شدم. این نامه را نوشتم تا بدین وسیله از همه دوستان هیأت امناء، هیأت مدیره، مجمع عمومی، اعضای فعال، سایر اعضاء و همه دوستان سمپادی یزدی و دیگرانی از غیر سمپاد که تعداد آنها از بین مسؤلین و غیرمسؤلین کم نبود سپاس و درودی بی‌کران داشته باشم و عذرخواهی کنم از آنچه شایسته بود به انجام نرساندم. به سمپاد و حرکت مدنی آن اعتقادی عمیق و راسخ دارم و از نظر شخصی مطمئنم که راه سرافرازی و شکوفایی بیش از پیش ما جز این راه‌ها چیز دیگری نیست. امیدوارم نه تنها انجمن سمپاد یزد به عنوان یک انجمن پیش‌رو بیش از پیش بدرخشد بلکه سرآغاز و زمینه‌ای برای تشکیل سایر انجمن‌های سمپاد نقاط دیگر کشور و تشکیل شبکه سمپاد ایران شود. آرزویی که دور از دسترس نیست. جمع آفرینشگر (علم‌آفرین، کارآفرین، راه‌آفرین و در نهایت زندگی‌آفرین) سمپاد فوق العاده مهم است. پس باید همه آن را از آن خود و همه سمپادی‌ها و برای مردم ایران بدانند و برای سربلندی خود، همراهان و میهن خود تلاش کنند.

به امید زمین و جهانی سرشار از زندگی همراه با (شور، شعور، شعف)

علی مدرسی